5 maanden SXM...

Ik ben weer veilig thuis en met thuis bedoel ik dan ook Nederland, maar de afgelopen maanden is St. Maarten mijn thuis geweest. Niet alleen heb ik het hier ontzettend koud, ik mis ook de gezelligheid van de mensen, de zon, het mooie uitzicht, de stranden, ALLES!

De afgelopen 5 maanden zijn echt voorbij gevlogen. Ik zie ons drietjes daar nog staan bij aankomst op Juliana Airport. Niet wetend wat ons te wachten stond en alles erg spannend. Meteen voelde we ons alledrie erg op ons gemak daar in het mooie, warme Sint Maarten! Ik ben een echte local geworden! Rijden in ons groene monster heeft alles een stuk aangenamer gemaakt ;) Goh wat zal ik mijn autootje missen! Gewoon een lekker makkelijk automaatje die wel tegen een deukje meer of minder kon!

Met gemengede gevoelens zit ik dit verhaaltje dan ook te typen, want wat had ik een leventje daar zeg! Ik heb een super tijd gehad, die ik dan ook voor geen goud had willen missen! De mensen op het eiland, de lieve vriendjes en vriendinnetjes die ik heel goed heb leren kennen, veel geleerd, niet alleen op mijn stage, maar ook over mezelf, heel veel leuke, maar ook moeilijke momenten meegemaakt en natuurlijk de heerlijke stranddagjes op Mullet!

Ik vind het natuurlijk ook weer erg fijn en gezellig om weer thuis te zijn, een warme douche te hebben en dat alles weer lekker schoon is! Want die koude douche was op het laatst soms toch wel erg koud hoor! En ook fijn dat ik dalijk weer eventjes gewoon "student" kan zijn, want dat 5 dagen fulltime werken kwam toch ook wel een beetje mijn keel uit... Ik heb van mijn bedrijf trouwens een ruime voldoende gekregen, dus dat is ook mooi. Geeft toch een fijn gevoel!

De laatste week zijn we nog goed doorgekomen. Doorgekomen door "laatste" dingetjes te doen. Afscheid nemen van het bedrijf door middel van een afscheids-etentje, de laatste souvenirtjes kopen in Philipsburg, lekker bakken op het strand en een boottochtje meegepikt. Het was de planning om naar verschillende eilandjes te varen, maar aangezien de zee veel te ruig was, zijn we lekker in de buurt gebleven en van de zon genoten.

Toen naderde het afscheid toch echt. Ik had er al eventjes aan moeten geloven toen Steef ons verliet, maar nu was het tijd geworden voor mezelf. Ik had de week ervoor zoiets van: naar huis gaan, daar heb ik toch eigenlijk wel zin in. Maar het echte afscheid viel toch zwaarder dan verwacht. Het is gewoon een raar idee om een super mooi eiland dat voor 5 maanden je thuis is geweest, te verlaten, met het gevoel dat je er misschien wel nooit meer (?) komt. Na de nodige traantjes zijn we aan boord van Air France gestapt en zo steeds verder verwijderd van SXM.

De vlucht verliep vrij snel en voordat ik alweer door had stond daar een heel welkomst commitee van allemaal familie en vriendjes + vriendinnetjes! Het voelde al snel weer vertrouwd en het leek eigenlijk alsof ik nooit was weg geweest....

Ik wil iedereen heel erg bedanken voor alle lieve berichtjes, kaarten, smsjes en post die ik heb mogen ontvangen! Erg leuk om te weten dat er iemand aan je denkt! En lieve vriendinnetjes en vriendjes op St. Maarten: heel erg bedankt voor de leuke tijd die ik samen met jullie heb mogen delen!!

St. Maarten
Augustus 2007 - Januari 2008